كشتى راه نجات
11 دی 1348, 03:30. نويسنده: shams
كمالات وجود مقدّس حضرت اباعبدالله الحسین علیه السلام، درقصیده ای از آیت الله سیدحسین شمس خراسانی ره
بخش هایی از ان
اى حسين، اى حلقه وصل اله
آفرينش را عمود خيمه گاه
اى حسين، اى تو صراط مستقيم
حامل اسرار قرآن عظيم
اى حسين، اى كشتى راه نجات
اى حسين، اى چشمه آب حيات
اى حسين، اى نيّر راه خدا
اى حسين، اى عيبه علم خدا
اى حسين، اى زبده كون و مكان
گر نبودى تو، نبودى اين جهان
چون وجود تو براى ماسوى
شرط قابل باشد او از ابتدا
بى وجود تو، جهان نبود اتم
نى شود صادر ز موجود اتم
چون به تو وابسته است كون و مكان
ريزه خوار خوان تو، اهل جهان
اى ولى النّعمه كون و مكان
اى دليل خلقت خلق جهان
اى حسين، اى زاده زهرا بتول
مرتضى را پورى و سبط الرّسول
اى حسين، اى نقطه پرگار كون
دون مبدأ، فوق موجودات كون
هر چه حق دارد، تويى داراى او
ليك، تو بالغير و بالذّات است او
اى حسين، اى سرور آزادگان
اى حسين، اى افتخار انس و جان
اى يگانه حامى دين مبين
عروه الوثقايى و حبل المتين
اى حسين، اى محيى دين خدا
بهر احيا كربلا كردى به پا
اى حسين، اى مظهر آيه وُد
قلب ها را جذب كردى سوى خود
آيه وُد را تو معنا كردهاى
آيه ألقَيتُ را هم مظهرى
اى حسين، اى اسوه اهل بلا
درس تسليم و رضا در كربلا
با عمل دادى تو در راه خدا
هر كه خواهد، او نمايد اقتدا
اى موحّد، غرق در توحيد حق
برگرفتى دل ز غيرِ او، زدى پيوند حق
اى حسين، درّ يتيم خلقتى
نهضت تو برتر از هر نهضتى
اى حسين، اى شمع بزم عاشقان
مثل پروانه به دورت پَرزنان
اى حسين، اى مصلح درد آشنا
زين هدف كردى، قيامت را به پا
سيره جدّت تو را سيره بُدى
امر بالمعروف، نهى از منكر بُدى
نهى از منكر نمودى با دَمَت
مهجه قلبت بدادى با سرت
تو عباداللّه را دادى نجات
از ضلالت، وز جهالت با جهاد
بس فساد و ظلم و جور و خودسرى
گشت شايع از سران اموى
دين حق را در خطر ديدى، حسين
با قيامت حفظ دين كردى، حسين
درس حق خواهى بدادى در جهان
استقامت را عمل كردى به جان
جان خود در راه حق كردى فدا
حقّ حق خواهى نمودى تو ادا
ظلم ستيزى را تو معنا كردهاى
با شهادت راه را طى كردهاى
معنى هيهات منّا الذّلّة را
تو بُدى مصداق آن در كربلا
كربلايت مدرس هر رشته است
هر فضيلت را در آن، سررشته است
بندگى در راه حق، شد جلوهگر
روز عاشورا، به هر سويى نگر
جان تو با ياورانت شد فدا
روز عاشورا به فرمان خدا
عارف باللّه راضى بر قضاست
او بود تسليم فرمان، هر چه خواست
چون كه در توحيد، او كامل بُود
آن كمال است، اين دو را در پى بود
زان جهت معبودش او باشد فقط
هيچ معبودى به غيرش نيست حق
صبر بر صبر تو گفت صد آفرين
گر تو صبرى، من نيَم صبر اينچنين
اى امام صبر و تسليم و ثبات
صبر گشت از صبر تو، مبهوت و مات
بازگشت