جواد آل طه
11 دی 1348, 03:30. نويسنده: shams
سروده آیت الله سیدحسین شمس –مدظله- در مناقب حضرت امام محمدتقی علیه السلام. باتبریک میلاد مسعود آن حضرت
امام تاسع اهل ولايت
جواد آل طه، در صباوت
بدو تفويض شد عهد ولايت
چو بُد شايسته مُلك و خلافت
به يحيى، عيسى مريم، نبوّت
مفوّض شد، كند قرآن حكايت
كه در حال صغر هر يك نبى شد
عطا بنمود حق تاج كرامت
نباشد اين عجب از حقّ مطلق
دهد شايستگى گاه صباوت
بود دانا، حكيم و قادر است او
هر آنچه خواهد او بايك ارادت
جواد آل طه برتر آمد
چو او دارا بُدى عهد امامت
علوم اوّلين و آخرين را
بُدى دارا، چو اين شأن امامت
ولايت داشت او بر ما سوى اللّه
چه تكوينى، چه تشريعى ولايت
ز هر علمى نمودى كس سؤالش
بدون مكث بنمودى اجابت
نمودش امتحان يحيى بن اكثم
غرض اين بود بنمايد اهانت
جوابش داد با تشقيق پرسش
شد او حيرتزده با صد ندامت
ولىّ حق، صغيرش يا كبيرش
بود يكسان در علم و در فقاهت
تحمّل نانمودند حضرتش را
بدادند سمّ قاتل با دنائت
بكشتند در جوانى، عنفوانش
به دست همسر سر پا جهالت
نظام عالم هستى گسستند
چو قطبش را شكستند با وقاحت
مدار عالم هستى امام است
بدون او كجا بدْهد ادامت
نمودند مكتب توحيد تعطيل
ز قتل عالِم وحى و رسالت
بدادند مدرس قرآن تغيير
چه آن در بيت وحى است و امامت
مراد آن نداند غير اهلش
نباشد اهل، جز بيت رسالت
به عالَم ظلم شد، از ظم بر او
شدند محروم از علم و عدالت
اگر حق در مدارش دور مىزد
نه ظلم و جور بودى، نه جهالت
عدالت در جهان بودى فراگير
اگر حاكم بُدى اهل ولايت
الا اى عالم آل محمّد
كريمىّ و هم از بيت كرامت
ز تو خواهم تو را جان جوادت
مرا در واپسين بنما شفاعت
به فرزند تو گويم، تو جوادى
تويى اهل عطا، اهل سخاوت
نما جودى تو در روز قيامت
ز اجود خواه بنمايد عنايت
تهىدستم بسى با كوله بار
روم سوى كريم با كرامت
الهى، تو عفوّى، غافر الذّنب
نما عفوم تو در روز حسابت
منم مخلوق، بنما بنده خود
نمايم پيرو بيت ولايت
اگر پيرو شوم، باكى ندارم
ز قبر و برزخ و روز قيامت
بازگشت