مناقب وجود مقدّس حضرت امام حسن عسكرى علیه السلام،سروده آیت الله سید حسین شمس برگرفته از حکمت ناب

امام عسكرى، پور هدايت

 ز بيت مهبط وحى و رسالت

ولىّ حق، مدير خلق عالَم

 چو بُد شايستۀ عهد امامت

بُدى او عالِم اهل زمانش

 در او مجموع اوصاف ولايت

ولايت داشت او بر برّ و فاجر

 ز حق بگرفته اين تاج كرامت

ولايت داشت بر تكوين و تشريع

 بُود اين هر دو در شأن امامت

يد بيضا برايش بُد ميسّر

 عصايش اژدها گر او ارادت

جميع ما نزل در نزد او بود

 به هر معضل ز دين دادى جوابت

ز لا أدرى نبودى جاى پايى

 به نزدش، نى سزاوار وصايت

بُدى او عيبه علم الهى

 دلش لب‏ريز از فقه و فقاهت

بُدى عالِم به هر معلوم و مجهول

 چو كلُّ شى‏ء اِحصا در امامت

چرا او عسكرى نامش نهادند؟

 چرا بنمود در لشكر اقامت؟

بُدى داراى عزّ و شوكت و جاه

 بُدى شايسته مُلك و خلافت

ز خوف شوكت و جاه و جلالش

 كه گردد واژگون كاخ ضلالت

اقامت‏گاه لشكر جاى‏گاهش

 كه دائم باشد او تحت نظارت

مگر خورشيد مانَد در سحابش

 سحابش را نباشد اين جسارت

دهد از پشت پرده روشنايى

 بيفشاند همه نور و افاضت

حيات عالم هستى به بودش

 بُود وابسته تا بدْهد ادامت

همه در جست‏وجوى نور اويند

 كه از ظلمت رهايى وز ضلالت

نكردند اكتفا در قيد عسكر

 بمانَد، اهل كين، اهل حسادت

خورانيدند او را سمّ قاتل

 نگردد منهدم كاخ ضلالت

حيات عالَم هستى گرفتند

 نيابد گسترش علم و عدالت

نبُد اين ظلم، تنها ظلم بر او

 كه بر انسان و بر علم و عدالت

بود اين مكتب اهل ولايت

 دفاع از حق كند، حق را حمايت

بود ثابت‏قدم در راه دينش

 دهد جان در رهش، دانَد سعادت

بُود او خصم ظالم، عون مظلوم

 نمايد از ستم‏ديده حمايت

بود او طالب عزّ و شرافت

 نمايد نفى ذلّت، با شهامت

بود آزاد و آزادى مرامش

 ز هر قيدى دخيل است در دنائت

به قيد بندگىّ حق گرفتار

 همان قيدى دهد او را شرافت

ز قيد و بند اهوائش رهاند

 بود معراج او، سوى كرامت

شود كامل كه افضل از ملائك

 مَثَل گردد براى بى‏نهايت

غرض از خلق جنّ و انس اين است

 كه وحى آن را نهاده در عبادت

الا اى باب مهدى، نور سرمد

 مرا از لطف خود بنما شفاعت