تحلیل جهان نیوز: علت مخالفت پایداری با ریاست حدادعادل، ریاست جمهوری یازدهم است

چکیده:

به نظر می رسد اکنون نیز تعجیل اعضای پایداری درباره انتخابات 92 که در چندماه گذشته سخنگوی پایداری نیز اشاراتی به آن داشته و برخی اعضای دیگر آن (حسین جلالی) نیز محل اصلی نگرانی خود را انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بر شمرده بودند، باعث حمله مجدد آنها به حدادعادل شده باشد.

جهان نیوز نوشت:

چرا اعضای کنونی پایداری، در ابتدای مجلس هشتم با اشاره احمدی نژاد تلاش کردند تا لاریجانی بجای حدادعادل رئیس مجلس شود و بعد پشیمان شدند، درحالی که لاریجانی قبل از آن در دبیری شورایعالی امنیت ملی برای رئیس جمهور غیرقابل تحمل شده بود؟ و چرا با وجود قبول نداشتن حدادعادل به عنوان مصداق شعارهای خود، او را سرلیست خود قرار دادند تا از رای آوری او استفاده ببرند؟ و چرا حالا که مرحله اول تمام شده است، بازهم حدادعادل را نفی می کنند؟

پس از برگزاري انتخابات مجلس هشتم و در کمیته 5+6 جبهه متحد اصولگرایان، نمايندگان ائتلاف "رایحه خوش خدمت" كه اکثر آنها اعضای کنونی پایداری را تشكيل مي دهند، با اصولگرایان تحولخواه برای تداوم ریاست حدادعادل در مجلس هشتم توافق كردند، اما يكباره و با دستور احمدی نژاد(1) به آنها و به بهانه "اختلاف افكني حدادعادل ميان دولت و مجلس" به ریاست دکتر لاریجانی بر مجلس هشتم رای دادند و در این مسیر مخفیانه با نمایندگان جبهه پیروان در 5+6 نیز به توافق رسیدند.

آنها چند ماه بعد به خطاي خود در حمایت از لاریجانی اعتراف كردند كه ديگر فايده اي نداشت و حتی ریاست شهاب الدین صدر را دنبال نمودند. نمايندگان طيف اصولگراي تحولخواه مجلس هم با تواضع شخص دكتر حدادعادل، از ادامه پيگيري موضوع منصرف شده و تنها به دليل تعهد خود نسبت به تصميم جمعي فراکسیون اصولگرايان، به رياست لاريجاني راي منفي نداده، نظر ممتنع اعلام کردند.

چرخش هاي 180 درجه اي دوستان "رايحه خوش" ادامه داشت تا اينكه چند هفته پس از تشكيل جبهه پايداري، روح الله حسينيان در كنگره اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل سراسر كشور كه شهريور 90 در شيراز برگزار شد، در پاسخ به سوال دانشجويان درباره این موضوع چنين ادعا کرد: «اعتقاد ما (پایداری) نسبت به آقای حدادعادل این است که وی فردی محافظه‌کار است و ما امیدی برای ایجاد تحول در زمینه کار انقلابی در وی نمی دیدیم، چون حدادعادل از افرادی بود که در مجلس ششم حضور داشت ولی ما اقدام خاصی ندیدیم و همچنین تجربه مجلس هفتم هم بود که باز بر ما ثابت شد که وی محافظه‌کار است. البته من از ارادتمندان به آقای حدادعادل هستم و پشت سر وی نماز هم می خوانم ... اگر اکنون هم حدادعادل بخواهد رئیس مجلس شود، از مخالفان جدی وی هستم.»(2)

جالب است که با وجود این نظر نسبت به دکترحدادعادل، كميته تعيين ليست پايداري من جمله آقاي حسينيان نام ایشان را در ليست تهران خود قرار دادند تا برای چند هفته و موقتا از نظر خود در ناموفق بودن، محافظه كاري و غيرانقلابي بودن وي چشم پوشی کنند و از سر ناچاري و به جهت راي آوري او براي فهرستشان، در اين مورد خاص خالص سازي، گفتمان ناب اصولگرايي و تلاش براي تشكيل مجلس آرمانگرا و انقلابي از منظر خود را ناديده بگيرند؛ چرا که حجت الاسلام روانبخش (عضو شورای مرکزی جبهه پایداری) قبلا گفته بود هدف ما تشکیل مجلسی انقلابی و غیرمحافظه کار است.(3) اصولگرایان جبهه پایداری در مراسم افتتاحیه تشکل خود نیز از دکتر حداد عادل در کنار علامه مصباح یزدی برای سخنرانی دعوت کردند.

بهانه كنار گذاشتن حدادعادل از رياست مجلس هشتم در حالي "اختلاف افكني ميان دولت و مجلس" بيان و بعدها هم توسط امثال آقای حسینیان بر عملكرد ضعيف ايشان در مجلس هفتم اصرار شد كه در اولين ديدار مقام معظم رهبري با نمايندگان مجلس هشتم، ايشان اينگونه مهر تاييد خود را بر عملكرد 4 ساله مجلس هفتم خصوصا رئيس آن زدند و پاسخي تلويحي به برخي بي انصافي ها و قضاوتهاي منبرداران سياسي نسبت به عملكرد حدادعادل دادند: «يكى از چيزهايى كه من واقعاً بايد از برادران مجلس هفتم، بخصوص جناب آقاى دكتر حداد عادل تشكر كنم - حالا آن‏چه كه در بيرون منعكس است، ممكن است در مواردى جور ديگرى باشد؛ اما ما در متن قضايا بوديم و حرف‌ها را از اين طرف و از آن طرف مى‏شنيديم و تلاش‌ها را می‌ديديم - اين است كه حقاً و انصافاً تلاش زيادى در مجلس هفتم می‌شد براى اينكه نگذارند بين دولت و بين مجلس اختلاف به وجود بيايد. واقعاً تلاش و كار می‌شد. حالا بعضى از رسانه‏‌ها و مطبوعات و منبردارهاى سياسى، بى‏انصافی‌هايى می‌كنند، ليكن حقيقت قضيه اين است.»(4)

و اکنون آنها همانگونه که پیش بینی می شد، بعد از پایان دور اول و استفاده ابزاری این منبرداران سیاسی از محبوبیت حدادعادل در بالا کشیدن لیست پایداری، آنها نگاه خود را معطوف به ریاست مجلس نهم کرده و به دنبال عبور از حدادعادل هستند. این بار هم آقای حسینیان ـ که ظاهرا از بقیه صریح تر و بی ملاحظه تر سخن می گوید ـ از گزینه ای غیر از حداد و لاریجانی در جبهه پایداری برای ریاست مجلس نهم سخن به میان آورده است و سخنان قبلی خود را نسبت به حدادعادل تکرار نموده و حتی یکی از مصادیق اعتراضی تشکل خود در دور اول را به او ترجیح داده است: «ما نسبت به ریاست آقایان حداد و لاریجانی ذهنیت منفی داریم؛ در ریاست آقای حداد نگران این هستیم که چرخاننده مجلس با ریاست آقای حداد به دست یکی دو نفر آدم خاص باشد؛ در جبهه پایداری نیز نگران این داستان هستیم. از آقای لاریجانی هم نگرانی هایی داریم و می ترسیم باز هم مدیریت مجلس هشتم ادامه یابد؛ البته نکات مثبت هم دیده می شود که از جمله آقای لاریجانی در برخی مسائل قاطع تر است و حداد محافظه کار است.»(5)

البته این بخش از سخنان آقای حسینیان که ظاهرا نیت جبهه پایداری را زودتر از موعد لو داده است، بلافاصله با واکنش شتابزده سخنگوی این تشکل سیاسی مواجه شده و آن را مزاح شخصی! آقای حسینیان نامیده است . البته آقای لنکرانی توضیح نداده است که در صحنه سیاست مرز سخن جدی و مزاح کجاست و چرا هیچگاه انتقادها به گروه خود را مزاح تلقی نمی کنند؟

حلقه مفقوده در نظر پايداري نسبت به لاريجاني
بخشي از اعضاي جبهه پايداري در ديدار 21 دي 88 با رهبر حكيم انقلاب حضور داشتند. در بخشي از متن قرائت شده در محضر معظم له در این باره استدلال شده که آنها ابتدا فکر می کردند لاریجانی خوب است و لذا به ریاستش کمک کردند و بعد خودش نشان داد که خوب نبوده و لذا الآن با او مخالفند:

به نظر می رسد این استدلال یک حلقه مفقوده تاریخی دارد که سهوا یا عمدا از سوي دوستان پايداري فراموش شده است؛ آقای دکتر لاریجانی در فاصله مابین ریاست بر صدا و سیما و ریاست بر مجلس هشتم، دبیری شورایعالی امنیت ملی را بر عهده داشت و در زمانی که دوستان "رایحه خوش خدمت" کاملا با دکتر احمدی نژاد هم پیمان بودند - و این اتحاد تا زمان تشکیل مجلس هشتم نیز ادامه داشت - به دلیل اختلاف نظر جدی با رئیس جمهور ناچار به استعفا شد. اگر لاریجانی ضد احمدی نژاد بود چرا با اشاره او رئیسش کردند؟ اگر خوب بود چرا به احمدی نژاد به دلیل مخالفت با لاریجانی انتقاد نکردند؟

البته علت پشت صحنه اين اتفاق و تلاش دولت از طريق نمايندگان "رایحه خوش خدمت" براي بركناري حدادعادل چيز ديگري بود و آنها دانسته يا ندانسته به آن كمك كردند که در هر دو صورت مقصرند. برخی تحلیلگران بر این عقیده اند که احمدي نژاد تصور مي كرد اگر حدادعادل با همين محبوبيت رئيس مجلس هشتم و در سطح اول كشور مطرح بماند، به گزينه جدي رقابت با وي در انتخابات رياست جمهوري دهم تبديل مي گردد، ولي لاريجاني كه در انتخابات نهم امتحان خود را پس داده و مورد اقبال مردم قرار نگرفته بود از اين ناحيه خطري را متوجه او براي دور دوم رياست جمهوري اش نمي كرد.

علت اصلی: ریاست جمهوری یازدهم
به نظر می رسد اکنون نیز تعجیل اعضای پایداری درباره انتخابات 92 که در چندماه گذشته سخنگوی پایداری نیز اشاراتی به آن داشته(7) و برخی اعضای دیگر آن (حسین جلالی) نیز محل اصلی نگرانی خود را انتخابات ریاست جمهوری یازدهم بر شمرده بودند(8) ، باعث حمله مجدد آنها به حدادعادل شده باشد. ضمن اینکه بعید نیست که اصرار غیر قابل تحقق آنها بر ریاست کاندیدای حزبی خود بر مجلس نهم، عملا باعث شکستن آراء و در نتیجه تداوم ریاست لاریجانی شود، امری که اعضای پایداری در تبلیغات خود آن را اشکال و عیب بزرگ مجلس هشتم می دانستند.
----------------------------------------------------
(1) http://iusnews.ir/?pageid=135490
(2) http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13900618000480
(3) http://www.asremrooz.ir/vdcfc1dy.w6dcxagiiw.html
(4) http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=4029
(5) http://www.jahannews.com/vdcfjvd0tw6dyxa.igiw.html
(6) http://www.jebhepaydari.ir/main/index.php?Page=definition&UID=734028
(7) http://www.mashreghnews.ir/fa/news/101804
(8) http://www.yalesarat.com/vdcewz8w.jh8wvi9bbj.html

منبع:عصرایران