آیا آموزش در کشور کاری تخصصی است؟

دکتر امامی رضوی معاون وزیر بهداشت می گوید که اضافه کردن آمار دانشجویان غیر انتفاعی و شبانه و... به دانشجویان برای بالا بردن آمار دانشجویان کار درستی نیست و بعد از 20 سال از جداسازی آموزش پزشکی از آموزش عالی پیوستن این دو به یکدیگر نه عملی است و نه به صلاح کشور و مطمئننا نه دولت موافق است و نه مجلس.

معاون وزیر بهداشت در کافه خبر اعلام کرد این وزارتخانه بیش از 20 درصد دانشجویان کشور را در اختیار دارد و معلوم نیست وزارت علوم میزان 3 درصد دانشجویان رشته های پزشکی و پیراپزشکی را از کجا آورده است؟

به گفته دکتر حسن امامی رضوی، وزارت بهداشت در بحث آموزش پزشکی بسیار حساس است و با موضوع ادغام بخشهای آموزشی خود در وزارت علوم کاملا مخالف است.

دکتر رضوی در کافه خبر می گوید: دلیل مهمی که باعث می شود وزارت بهداشت بحث آموزش را جدی دنبال کند، مسئله سطح ارائه خدمات است. وزارت علوم پاسخگوی نیاز تربیت نیروی متخصص و کارآزموده در وزارتخانه های مختلف از جمله وزارت بهداشت نیست. تربیت دانشجو و اعضای هیات علمی مطابق با نیازهای درمانی و بر عهده گرفتن مسئولیت سلامت مردم، از عهده هیچ دستگاهی به جز وزارت بهداشت و درمان ساخته نیست.

این مقام مسئول می افزاید: ما مدعی هستیم سطح آموزش خدمات پزشکی ما نسبت به سطح غیر پزشکی بسیار بالاتر است و آمارهای بین المللی نیز می گوید در خاورمیانه ما بالاترین سطح را داریم. در کنگره های بین المللی و بحث های پژوهشی، با وجودی که ماهیتا کمتر می توانیم تولید تحقیقات علمی داشته باشیم، به نسبت تعداد دانشجو و هیات علمی، پژوهشهای بین المللی بیشتری داریم و دانشگاه های ما رده های بالاتری را دارند.

به گفته معاون وزیر بهداشت، وزارت علوم تنها وظیفه اش را تولید علم و نیروی متخصص می داند، در حالی که باید نیرویی که برای او سرمایه گذاری آموزشی می شود، به درد کشور بخورد و شرایط احراز مشاغل مختلف را داشته باشد. نیروی انسانی تربیت شده در وزارت علوم، مطابق با نیاز نیست، ولی در وزارت بهداشت، ما عدم انطباق فارغ التحصیلان رشته های پزشکی و پیراپزشکی بسیار کم داریم.

مطلب بالا را از خبرگزاری خبرآنلاین نقل کرده ام.اصل خبر در این  لینک قابل دسترسی است. همچنین نظر مقابل آن در این لینک قابل مطالعه است.

آنچه در این مصاحبه ها آمده است:

1.      20%دانشجویان کشور در بخش پزشکی آموزش می بینند

2.      سطح آموزش پزشکی از سایر رشته بالاتر است.

3.      آموزش در وزارت بهداشت مطابق با نیازهای کشور است.

4.      آموزش در رشته های غیر پزشکی،مطابق با نیاز کشور نیست.

5.      براین اساس ضرورت دارد که آموزش پزشکی همچنان زیر نظر وزارت بهداشت،درمان وآموزش پزشکی باشد.

در این مطلب فقط به انطباق نیازهای کشور با آموزش عالی پرداخته می شود و این که آیا راه انتخاب شده برای انتقال آموزش پزشکی به وزارت بهداشت، راه حل این مشکل است؟ سایر گزاره ها نه موضوع این بحث و نه در حوزه کاری که این وبلاگ به آن می پردازد. فقط نوع نگاه به راه حل یک مشکل بررسی می شود.

به صورت طبیعی تمام دست اندر کاران امر بهداشت و درمان باید از این ادغام طرف داری کنند. همچنان که اگر چنین فرصتی در اختیار سایر بخش های تخصصی قرار گیرد، بدون تردید خواستار آن هستند. مثلا آیا متولیان صنعت کشور، اگر اجازه یابند که نیروهای تخصصی مورد نیاز خود را خود تربیت کنند، آیا حمایت نمی کنند؟ یا در بخش ارتباطات ومخابرات چنین ضعفی را در خروجی های وزارت علوم احساس نمی کنند و درخواست ندارند تا نیروهای خودرا تربیت کنند.درصنعت آب وبرق ایا چنین نیست؟

آیا راه حل این مشکل که آموزش عالی کشور باید براساس نیازها باشد، این است که "وظیفه مهم آموزش"  که بدون تردید همانند بهداشت و درمان، ارتباطات، آب و برق و...، کاری تخصصی است،به بخش هایی سپرده شود که تخصص آن ها در بخش های دیگر است. یعنی آیا داشتن برخی تخصص ها کفایت می کند تا واجد این تخصص، لزوما معلم خوبی هم باشند؟ یعنی امر آموزش و آموزش عالی این مقدار کاری غیرتخصصی است که غیر از دانش آن رشته نیاز به تخصص درآموزش و ابزارها و پیش نیازهای آن ندارد؟ آیا آموزش عالی باید این مقدار غیر تخصصی فرض شود؟

آیا راه حل مشکل عدم انطباق آموزش عالی با نیازهای کشور،تکه کردن آن است؟گاهی به حق مشکلی را درک می کنیم، اما راه حل ارائه شده، نه تنها آن مشکل را برطرف نمی کند،که مشکلی بر مشکلات قبلی اضافه می کند.

اگر واقعا راه حل این باشد، چرا برای 80%دانشجویان کشور فکری نمی شود؟ باید قبول کرد که:

1.     آموزش کاری تخصصی است، و متولی خاص نیاز دارد.

2.      آموزش درتمام رشته های مورد نیاز و درتمام مقاطع تحصیلی، باید براساس نیازهای کشور باشد.

به نظر می رسد باید بجای این تفکیک ها، تشکیل "وزارت آموزش"تمام آموزش های ابتدایی، متوسطه و عالی در یک وزارت سیاست گذاری و مدیریت شود. یعنی وزارت آموزش و پرورش، وزارت فرهنگ و آموزش عالی وبخش آموزش وزارت بهداشت، در هم ادغام واین وزارت عهدار آن باشد. بدیهی است معاونت های گوناگون این وزارت مقطع های متفاوت را مدیریت می کند.

به طور طبیعی این وزارت همچنان که باید نیازهای بخش های مختلف کشور را درآموزش رعایت کند وفقط ناظر به نیازها باشد،از طرف دیگر باید تمام مقطع های تحصیلی و در تمام رشته ها بتوانند از ظرفیت های بخش های دیگر وزارت خانه برای عملیاتی شدن آموزش در حین تحصیل بهره گیرند.یعنی این که فقط برای دانشجویان پزشکی امکان استفاده از بیمارستان ها نباشد، بلکه در تمام بخش ها این امکان فراهم شود.

ظاهرا وقتی چنین ارتباطاتی را نمی توانیم تعریف کنیم و  به ضمیمه نگاه بخشی نگری که معمولا مبتلا هستیم، به راه حل های این گونه روی می آوریم. وظیفه آموزش کشور رفع نیاز آموزشی کشور است.همچنان که وظیفه وزارت مخابرات رفع نیاز های مخابراتی تمام دستگاه ها و...

امید آن که مورد توجه تصمیم گیران قرار گیرد.